وبلاک پنجم سیاوش اوستا: استاد پرویز اصفهانی سردبیر هفته نامه جهانی نیمروز در لند در بیمارستان چارینگ کراس از جهان رفت Parviz Esfahani

بدرود پرویز جان
خان قبیله بزرگ قلم بدرود
یادگار کهن بدرود
فرزند میهن بدرود
سردبیر بی سانسور بدرود
همسر مهربان و وفادار لادن بدرود
پدر پر مهر افشین و بابک و نوشین و نسرین و نادیا و آزاده بدرود
بدرود پدر بزرگ همیشه خندان نوید و نگار صوفیا و زکریا شایلین و آیلین
بدرود یار مهربان ایران
رفیق همیشه همراه بدرود
بدرود همیشه آرام همیشه خندان
آموزگار آزادی بدرود
آموزنده آزادی تحمل عقیده مخالف بدرود
بدرود مهر تابان ایرا
آفریدگار 1200 شماره نیمروز در تبعید بدرود
بدرود استاد آموزگاران امروز بدود
فره ی ایزدی و شکوه مینوی در فروتنی بدرود
آقای سردبیر بدرود
سردبیر بی سانسور بدرود
بدرود جهان لرزان از اتاق نه متری
بدرود پاسخور بخشنده و مهربان
بدرود خجسته نام همیشه پرویز همیشه در پرواز
بدروز پرگشوده بر آفاق او بدرود
سیاوش اوستا

برنامه ویژه استاد فرهیخته سیاوش اوستا بیاد آخرین سردبیر بی سانسور روانشاد آقای پرویز اصفهانی پایه گزار و مدیر هفته نامه نیمروز
http://www.voinews.net/archive/program/7269/
این برنامه را ببینید و بدیگران معرفی کنید بخشی از تاریخ ایران را استاد اوستا بیاد آخرین سردبیر بی سانسور مطرح میکند

https://www.youtube.com/watch?v=8sSKqD2DHec

برنامه ویژه سیاوش اوستا بیاد آقای سردبیر
پرویز اصفهانی بنیانگذار نشریه نیمروز پس از سالها تلاش در جهت روشنگری در بیمارستان شارینگ کراس از جهان رفت
بسیاری از اندیشه های نوگرای ایرانی برای نخستین بار در نیمروز مطرح شد
چگونه از یک اتاق نه متری نیمروز بر بام جهان ایران و ایرانی را فریار کرد

آذرخش روشنگر و خردمند سردبير نيمروز استاد پرويز اصفهاني خاموش شد
بدرود آقاي سردبير
بزرگمرد فرهيخته و مهربان و ميهن دوستي كه پس از بسته شدنهای دفاتر کوچک و بزرگ ... از يك اتاق نه متري در خانه اش در لندن نشريه جهاني نيمروز را منتشر ميكرد و جهان پارسي زبان را مي لرزاند. بي لرزش و بي ناله آرام و مهربان و با لبخند چند دقيقه پيش از ما جدا شد و به فره و گوهر مينوي پيوست. استاد پرويز اصفهاني دهها نويسنده اش را و هزاران هزار خواننده اش در سراسر جهان را بسان خانواده مهربان و گرامش چهار فرزند و شش نوه و همسرش را تنها گذاشت و رفت. روانش روان پر مهرش شاد باد
یکی از مهربان یاران میگفت اگر استاد پرویز اصفهانی بسان دیگر قلم فروشان جیره خوار استعمار فقط یک هفته و یا یکماه نشریه اش را به دشمنان ایران زمین میفروخت امروزه میتوانست با شش (ریه) مصنوعی و طلایی باز هم بزندگیش ادامه بدهد اما او آذرخشی بود که در تابش روشنایی خرد پاک و مینوی آزاد و دلیر و مهربان زیست و قلم را به دو روز دنیا و به دنیا فروشان نفروخت